Historia
Węgierski Ikarus był największym na świecie producentem autobusów. Rocznie produkowano ok. 15 000 sztuk, które trafiały niemal na wszystkie kontynenty. Jedną z najbardziej udanych i jednocześnie najbardziej znanych konstrukcji były Ikarusy serii 200. Autobusy te eksportowane były do odbiorców z całego świata, chociaż większość produkcji trafiało na rynki ZSRR. Przedstawicielami turystycznymi tej serii były autobusy typu 250 produkowane od 1964 roku oraz 256 powstające od 1974 roku. Łącznie wyprodukowano ich ponad 40 000.
Już w latach 80. zdawano sobie sprawę, że konstrukcje te się starzeją a drobne modernizacje nie utrzymają ich na rynku. W 1988 roku w Budapesztańskich Warsztatach Specjalnych, będących swoistym działem doświadczalnym koncernu Ikarus powstał dalekobieżny autobus turystyczny typu 396. Przemiany polityczno-gospodarcze, które nastąpiły w 1989 roku doprowadziły do głębokich zmian na rynku autobusów. Zamknięcie wschodnich rynków zbytu doprowadziło firmę Ikarus na skraj bankructwa a import do Polski wydatnie zmalał i zmienił swoją strukturę. Warsztaty Specjalne przekształcono w Zakład Produkcji Specjalnej Ikarus EAG (Egyedi Autóbusz Gyár).
Na początku 1993 roku zaprezentowano nowy model luksusowego autobusu turystycznego Ikarus 398, spełniający wyższe standardy bezpieczeństwa, dostosowane do eksploatacji z prędkością 100km/h. Kilkanaście autobusów wyeksportowano na preferencyjnych warunkach. W ten sposób, za pośrednictwem IGKM, do Polski trafiły trzy sztuki modelu 398. Zmontowane zostały w montowni na terenie zajezdni MZA przy ul. Stalowej.
